صدابردار فیلم سینمایی «لیلی با من است» در آستانه جشنواره فیلم فجر دوره سی و سوم در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من به همراه جهانگیر میرشکاری و اصغر شاهوردی در سال ۱۳۶۵ به صورت مشترک جایزه بهترین صدابرداری را بابت دو فیلم «اجاره نشین ها» به کارگردانی داریوش مهرجویی و «خانه دوست کجاست» به کارگردانی عباس کیارستمی دریافت کردیم. این در حالی بود که پیش از این جایزه ای برای صدابرداران وجود نداشت و اصلاً به مسئله مهم صدای سر صحنه چندان توجهی نمی شد.

وی ادامه داد: گرفتن این جایزه در پنجمین جشنواره بین المللی فیلم فجر باعث شد تا مسئله «صدابرداری سر صحنه» که پیش از آن چندان در سینمای ایران باب نشده بود و کارگردانان محدودی همچون: کیارستمی، بیضایی، نادری و مهرجویی به آن توجه نشان می دادند در سینمای ایران جا بیفتد و فیلمسازان بیشتری به سمت صدابرداری زنده فیلم گرایش پیدا کنند، به نظرم این نوعی جریان سازی در بحث تکنیکی سینما توسط جشنواره بود که باید در سایر مسائل هم مورد لحاظ قرار گیرد.

وی ادامه داد: هرچند که قبل از ما نظام الدین کیایی و یا زنده یاد مسعود بهنام در فیلم هایی همچون: «دونده» و یا «شبح کژدم» کار صدابرداری سر صحنه را انجام داده بودند اما چون داوران جشنواره برای آن ها جایزه ای در نظر نگرفتند این مقوله آنچنان که شایسته اش بود در سینما جدی گرفته نشد.

صدابردار فیلم سینمایی «سام و نرگس» با تاکید بر اینکه تابوشکنی مدیران جشنواره پنجم فجر باعث آن شد تا صدابرداران معدود آن زمان سریعتر به اهداف عالیه خود دست پیدا کنند اظهار داشت: ما آن زمان همگی فارغ التحصیل دانشکده تلویزیون بودیم و در تلویزیون استخدام شده و کار صدا را انجام می دادیم این امر مهم باعث شده بود تا به صورت آکادمیک با مقوله «صدا» آشنا شویم و از آنجا که به دلیل فضای پس از انقلاب اسلامی فیلم های خارجی چندانی به ایران راه پیدا نمی کردند هنر دوبله در حال از بین رفتن بود و می بایست جایگزین مناسبی برای آن پیدا می شد تا سینمای ایران را به رشد و تعالی برساند.

این صدابردار با سابقه سینمای ایران با تاکید بر اینکه در آن زمان سینمای ما به دلیل دوبلاژ بد برخی فیلم ها در جشنواره های خارجی مورد توجه قرار نمی گرفت و آن ها دست به حذف سینمای ایران زده بودند خاطرنشان کرد: وقتی صدابرداری سر صحنه جایگزین دوبلاژ شد جشنواره های خارجی که رسماً سینمای ایران را چندان قبول نداشتند درهای خود را به روی سینمای ما گشودند و به این وسیله ما توانستیم فرهنگ ایران زمین را به تمامی جهانیان معرفی نماییم که خوشبختانه طی این سال ها مسیر خود را به درستی طی کرد.

صدابردار سریال تلویزیونی «سلطان و شبان» همچنین ضمن ابراز خرسندی از دیجیتالی شدن سینمای ایران گفت: زمان زیادی طول کشید تا ما در زمینه های صدا، تصویر و نمایش از فرمت «آنالوگ» به «دیجیتال» تغییر مسیر بدهیم اما اینک به لطف برخی مدیران سینمایی در چند سال گذشته ما توانسته ایم به این تکنولوژی پیشرفته دست پیدا کنیم و خوشبختانه اینک از لحاظ صدا با سینمای جهان در حال رقابت تنگاتنگی هستیم و از آن ها کم نیاورده ایم.

وی در بخش دیگری از سخنانش آرمان خود و تمامی همکارانش در سال های نه چندان دور را پیشرفت هنر-صنعت «صدابرداری» برشمرد و اظهار داشت: در آن سال های ابتدایی که ما از جشنواره جایزه می بردیم کمتر کسی در سینمای ایران وجود داشت تا بداند صدای سر صحنه چه چیزی است! اما وقتی کیفیت کار ما را در پروژه «اجاره نشین ها» دیدند که با آن همه پرسوناژ ما این کار را به نحو احسن انجام داده ایم مسئله صدابرداری مانند بمبی در سینمای ایران سر و صدا به راه انداخت.

معاونیان با تاکید بر اینکه خوشبختانه فیلم هایی که در سال های نه چندان دور به عنوان صدابردار در آن ها کار کرده است همگی جزو آثار خوب و ماندگار تاریخ سینمای ایران شده اند گفت: شاید یکی از دلایل عمده که جشنواره فیلم فجر در سال های ابتدایی برگزاری اش همواره با استقبال بیشتری از سوی عموم مردم و همچنین سینماگران روبرو می شد آزادی عمل بیشتر سینماگران برای طرح جدی دغدغه آحاد مردم در موضوعات مختلف بود که متاسفانه طی سال های اخیر این امر مهم در سینمای ما دیده نمی شود.

گفتنی است؛ این صدابردار پیشکسوت سینمای ایران تاکنون در بسیاری از دوره های جشنواره از جمله دوره های پنجم، هفتم، سیزدهم و... جوایزی را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرده و در چندین دوره دیگر از جمله دوره های ششم و بیست و پنجم کاندیدای دریافت جایزه بهترین صدابرداری بوده است.